Vandaag een lange route omdat ik voorgaande jaren deze route in 6 dagen heb gedaan deze nu in 5 dagen doe. Het is tevens de zwaarste dag met veel hoogte kilometers. Het begon gelijk al na het ontbijt. 5 minuten lopen en je kijkt gelijk tegen een berg aan waar je overheen moet. Ook hier alles mooi in de bloei.
Hoger en hoger tot je bij het symbool van deze tocht komt. Dit is nog niet het hoogste punt dus maar weer wat verder. De laatste keer dat ik hier liep was een maand eerder en toen lag er nog sneeuw! Dit is dan wel het hoogste punt. Heerlijke temperatuur is het trouwens lekker fris onder een blauwe lucht. Het belooft wel warm te worden vandaag! Elke keer sta ik er weer van versteld hoe mooi het hier eigenlijk is. Dat terwijl ik hier nu voor de derde keer loop, het blijft mooi!
Af en toe zie je in de verte het pad lopen dat daar weer de berg op gaat.
Maar aan alles komt een eind en gelukkig ook aan de bergen. Op de grens van Castilla en Asturias een bocadillo gegeten en daarna het pad langs de weg genomen. Het werd sterk afgeraden om op de weg te gaan lopen. Er rijdt ook veel zwaar vrachtverkeer. Nou loopt er zo’n 5 meter onder die weg, langs het talud een geitenpad waar de route overheen gaat. Voor je kijken en niet naar links als je hoogtevrees hebt!
Angstig dus, een keer struikelen en 100 meter lager wakker worden. Maar goed, eindje verder het bos in en op het pad naar beneden kwam er ineens een boer net 15 koeien naar boven. Het pad was niet breed genoeg dus ik hangend aan de buitenkant van de boom de koeien laten passeren waarna ik weer verder kon. Je maakt hier wat mee. Overigens was het pad niet meer beloopbaar en een blubber zooi!
Om 12 uur kwam ik aan in Pajares waar ik normaal zou slapen als ik 6 dagen zou lopen. De albergue was hier door de corona nog steeds gesloten. Er tegenover een sterk afdalend pad afgelopen waar ik drie keer onderuit ben gegaan waarvan één keer met mn hand in de brandnetels. Niet fijn. De boeren hebben het hier wel beter bekeken met de strijd tegen de wolf. Zet in elke wei waar beesten lopen een hond!
Wolven schijnen ze hier genoeg te hebben net als beren, hoger in de bergen.
Uiteindelijk de laatste 4 km over de weg gelopen want had geen zin en puf meer om het bospad te nemen wat op en neer gaat. Bij Bendueños aangekomen hartelijk ontvangen door Sandra, ze kende me nog! Gelijk een rondleiding door de er tegenoverliggende kerk gekregen en het oude gedeelte van die kerk wat zijn oorsprong in 1473 heeft. Erg leerzaam allemaal.
Bart wilde graag de klok luiden en moest dus de trap op. Wat een herrie zeg 😀
Vanavond de traditionele bonensoep gegeten en daarna spaghetti met tonijn. Buikje vol 😀. Hier ook armoe troef heb ik het idee. Sandra denkt er over om te stoppen in de albergue en te gaan verhuizen, te afgelegen en te duur leven hier.. Dit zou niet zo positief zijn voor de albergue want in het algemeen is het zo dat er niet veel vrijwilligers gevonden kunnen worden om deze gelegenheden te onderhouden. Hoop maar dat ze het nog een tijd volhoudt!
