2018 Camino San Salvador

Op 5 mei ben ik met mijn zoon Bas naar Madrid gevlogen om daar samen de Camino San Salvador te gaan lopen. Een, volgens zeggen, mooie en bergachtige route van ongeveer 120 km van Leon naar Oviedo met als hoogste punt een berg van 1572 meter. De steden/dorpen die we onderweg tegen hopen te komen zijn Leon, La Robla, Pajares, Pola de Lena, Mieres en Oviedo. Het is een gebied waar het veel en vaak regent en zeker in de maanden april/mei. We hopen dat het weer een beetje meezit en de zonnebril af en toe nog eens op kan.

Deze route is geen route die naar Santiago de Compostela leidt. In Spanje is een gezegde:"Quien va a Santiago, y no a San Salvador, sirve al criado y olvida al Señor". Wat zoveel betekent als:"Wie naar Santiago gaat en niet naar San Salvador, bezoekt de knecht en vergeet de Meester". Deze route is een oude route. Toen de Moren naar het noorden door Spanje trokken, werden veel van de heilige relikwieën uit religieuze gemeenschappen in het zuiden voor veiligheid naar het noorden gestuurd. Velen van hen kwamen terecht in de Catedral del Salvador in Oviedo. Ongetwijfeld gepromoot door de autoriteiten daar, werden pelgrims aangemoedigd om te denken dat ze eerst de kathedraal van hun redder in Oviedo zouden moeten bezoeken voordat ze verder reizen, meestal over de Camino Primitivo, naar Santiago de Compostela.

5 mei 2018 - naar Leon

 Al weer vroeg op pad om op 06.00 uur op Schiphol te moeten zijn. Het was heerlijk rustig op de weg dus we waren mooi op tijd. We hebben gevlogen met IberiaExpress, nooit meer doen want je hebt veel te weinig beenruimte. Gewoon Iberia of Transavia is prima maar Expres zou ik niet meer doen als je langer als 1.85m bent. Aangekomen op het vliegveld in Madrid een kaartje gekocht voor de trein naar Madrid-Chamartin vanwaar onze trein (HSL) naar Leon zou vertrekken. Men had ons een kaartje verkocht voor de trein van 14.10 uur, over 3 uur, terwijl de trein van 11.48 uur nog aan het perron stond. Dit kaartje snel om laten boeken en in de trein richting Leon gestapt. Het is een hele belevenis om met 250 km/u in de trein te zitten als je dat nog nooit gedaan hebt. Gaat lekker snel! In Leon zijn we rustig naar de Albergue gelopen. Het was al aardig warm hier vergeleken met Nederland. In de albergue hebben we een credencial voor de camino San Salvador gekocht. We gebruiken hier een andere als op de camino's die naar Santiago gaan. We liggen hier in een kamer met 18 bedden en in totaal schatten we dat er een kleine 100 man/vrouw in het gebouw liggen. 's Avonds een hapje wezen eten in een restaurant in Leon en gelijk maar een grote biefstuk voor 2 genomen. Hierna vroeg naar bed gegaan want we zullen vroeg wakker zijn morgenvroeg. Het geritsel in de rugzakken en geschuifel naar de wasbakken zal wel vroeg beginnen want de meeste mensen hier lopen de camino Frances en die starten al vroeg. 's Nachts was het aardig warm door de hoeveelheid mensen en omdat alle ramen waren gesloten. Ondanks dat alles toch nog lekker geslapen!

6 mei 2018 - naar La Robla 27 km

De volgende morgen werden we gewekt door de hospitalero terwijl iedereen denk ik al wakker was. Zoals ik al aangaf waren de eersten anderhalf uur eerder al opgestaan en al krakend met plastic en zo hun gang gegaan. Velen waren er ook al vertrokken met zaklampen. Na een ontbijtje in de albergue, een paar crackers en een stukje stokbrood met warm vocht wat koffie genoemd werd zijn we vertrokken en in Leon naar de plaats gelopen waar de Frances en de Salvador uit elkaar gaan. Even later een zandpad opgegaan langs een rivier wat vervolgens weer overging in grind/split. Heuveltjes werden al gauw bergjes en de opgangen werden al aardig steil. Onderweg twee andere wandelaars tegengekomen, een Italiaanse man en een Duits meisje die samen liepen en verder was het aardig uitgestorven. Deze route wordt niet zo veel belopen. De hele dag lopen we langs een rivier en de momenten dat het wat hoger gaat hebben we mooie uitzichten over het landschap. Deze eerste dag zijn we weinig dorpjes tegengekomen en de dorpjes die we zagen waren verlaten en zag je geen mens op straat op deze zondag. Misschien lag iedereen nog wel op bed om uit te slapen, het is hier vandaag Moederdag, een week eerder als thuis. In La Robla aangekomen zijn we eerst naar de albergue gegaan, een mooi schoon gebouwtje aan het einde van het dorp. Een dorpje met veel industrie en mijnbouw. Het was een leuke kleine albergue waar een Spaanse fietser behulpzaam was met het bellen naar de voldoende albergue want als je niet belt rekenen ze niet op je en heb je geen eten 's avonds. Later komt er nog een oudere man, Patrick, binnen. Een Ier van begin 70 jaar met wie we later op de avond op het dorpspleintje heerlijk buiten op het terras gaan eten. Het was vandaag een mooie licht glooiende route, lekker weer en vanavond gezellig afgesloten op het terras met het avondeten.

7 mei 2018 - naar Poladura de Tercia 25 km

We waren met 8 wandelaars en er is er altijd wel ééntje bij die snurkt maar deze nacht hebben we prima geslapen. Om half 7 opgestaan en rustig wezen wassen en daarna ontbijten. We hadden een stokbrood en een blikje tonijn bij ons. Dit was op zich wel lekker maar een beetje droog, je kreeg het bijna niet weg. Misschien volgende keer toch maar wat thee of oploskoffie meenemen. Na 5x toiletbezoek, waarschijnlijk door de biefstuk van gisteravond en olijfolie waar ik niet zo goed tegen kan, uiteindelijk om 07.45 uur op pad gegaan. La Robla uit was één lange weg en die volgden we tot de afslag naar Buiza en camino Montaña. Hierna begon het alk gelijk te stijgen. Het was prachtig weer en het zweet begon al aardig te lopen op deze asfaltweg die de warmte reflecteerde. Verderop een overgang naar split en gelijk heel erg bult op. Mooie vergezichten van bergen waar nog sneeuw op ligt, de uitlopers van de Picos de Europa. Aan het einde waren we al aardig hoog geklommen en werd het pad een richel langs de berg waar we overheen moesten lopen. Aangezien we beiden hoogtevrees hebben viel dit niet mee, andere kant op kijken maar. We zaten hier op 1460 meter, wel heel mooi zo hoog maar toen we weer naar beneden gingen was het ook wel prettig. Bij de albergue in Poladura de Tercia aangekomen besloten we om een kamer in de naastgelegen Casa Rural te nemen. De albergue zag er niet bijzonder uit en was een beetje smoezelig, kaal en kil. Even later, terwijl we op de eigenaresse zaten te wachten, kwam ook hier de Ier binnenlopen. Hij had hier een kamer gereserveerd. Gezellig! 's Avonds gezellig met z'n drieën gegeten en na de koffie gelijk naar bed want morgen zou weer een heftige dag worden en klimmen naar ruim 1500 meter in de eerste 5 km. Het was vandaag een prachtige dag met veel vergezichten en sneeuwtoppen op de bergen. Opvallend was dat er veel water van de bergen kwam terwijl er niet zo veel sneeuw meer op alle bergen lag. Bas had vandaag wat pijn in de buik na het eten. Maar hopen dat dat morgen over is.

8 mei 2018 - naar Pajares 16 km

Vannacht redelijk geslapen en weer vroeg op. De hospitalera van de albergue, die ook eigenaresse van de Casa Rural is, zou alles voor het ontbijt klaar zetten zodat wij het zo konden pakken en zij niet zo vroeg  op hoefde te staan. Ze woonde in het huis ernaast dus zover zou dat ook niet zijn als ze wel zou moeten komen. Tijdens het ontbijt bedachten wij ons dat we helemaal geen stempel van dit dorp voor onze credencial hadden gekregen. Normaal gesproken liggen deze stempels altijd onder de bar en na goed zoeken hier in deze bar vonden we de stempel die we moesten hebben. Opgelost.Om kwart voor acht gingen we op pad. De buikpijn van Bas was weer wat gezakt en voelde zich wat beter. Het was mooi helder weer maar aardig fris. We wisten dat we het al gauw aardig warm zouden krijgen want gelijk na vertrek uit deze slaapplek ging het berg-op. We gaan het gebied van de wolf en de bruine beer in. Er leeft hier in de Cantabrische bergen van Castilla-y-Leon een grote groep bruine beren die zich af en toe laat zien. Niet geheel ongevaarlijk want ze zijn ook nog aardig groot. Misschien zien we er wel een. De weg bleef maar stijgen en stijgen en gelukkig was het helder weer en konden we mooi ver kijken. Prachtige uitzichten op de Picos de Europa. Sneeuw bedekte bergen rondom. Na een tijdje kwamen we boven bij het Crucero de San Salvador op 1448 meter en even verder liepen we zelfs in de sneeuw. Kleine stukjes grond bedekt met een 30 cm sneeuw maar verderop op 1572 meter op de Canto la Tusa werd het al grotere en langere stukken waar we doorheen moesten. Heel snel werd het meer bewolkt en zagen we bijna geen hand voor ogen meer. We moesten er niet aan denken dat we hier zouden kunnen lopen in harde regen of onweer. Je kan geen kant meer op dan. Na deze top ging het natuurlijk ook weer naar beneden en wel gelijk 500 meter berg-af. Lekker voor de knieën. Beneden aangekomen gelijk naar de albergue van Pajares - een klein dorpje - gegaan waar we werden ontvangen door Marisa, onze kok voor vanavond :-). Een redelijke albergue, schoon en genoeg douches. Al met al vandaag een prachtige route waarin veel werd geklommen. Prachtige vergezichten en ook nog in de sneeuw gelopen. Onderweg geen gelegenheid voor koffie of zo dus alle meenemen. Vóóraf bellen naar Pajares dat je er aan komt zodat ze eten voor je in kunnen kopen. Er is daar niets te koop.Geen bruine beren gezien.

9 mei 2018 - naar Herías17 km

Het zou vandaag niet ver lopen zijn en alleen berg-af of op z'n minst een vlakke weg. Niets van dat alles. De eerste km ging het strak naar beneden toe en daarna 5 km omhoog. Natuurlijk waren we verkeerd gelopen maar achteraf scheelde het wel een grote bult extra. Het waren allemaal van die smalle boeren paadjes, geitenpaadjes langs de berg omhoog. Veel over erven van boeren waar van die grote honden liepen en waar we door hekken bij hun over het land moesten lopen. Gelukkig waren de honden nog te slaperig want ze reageerden bijna niet. Deze honden zie je ook in de weiden waar vee loopt. Ze leggen er dan zo'n groot kalf bij om de kudde te bewaken en beschermen tegen wild wat hier rondloopt. Beer, wolf. We hadden dus gedacht dat het vlak was maar dat was dus niet zo. Zware dag maar wel mooi! Prachtige omgevingen en ook hier natuurlijk weer mooie vergezichten, zelfs hier nu we niet meer bovenop de berg liepen. En mooi groen in de ze tijd van het jaar. Eindelijk aangekomen in Herias moesten we naar de albergue die natuurlijk 1 1/2 km buiten het dorpje lag. Je raadt het al, bergop, erg bergop! Hijgend en met doorweekt t-shirt uiteindelijk aangekomen bij de Santuario de Bandueños in Herias. Een kerk met een klein gebouwtje er tegenover (lees bungalowtje) met 8 slaapplaatsen voor pelgrims. Natuurlijk nog gesloten, ondanks dat we aangekondigd waren. Sandra de hospitalera gebeld die al gauw de berg op kwam om de deur te openen. Een prachtig gebouwtje met 8 slaapplaatsen, douches, toiletten, terrasje achter, keukentje, kortom prachtig. Geen spijt dat we hierheen zijn gegaan. Zij zou vanavond voor ons koken. Patrick de Ier zou ook nog komen en er dook ook nog een Amerikaan op die ook hier bleef slapen. Gezellige boel wel en alles donativo. Geef wat je het waard vindt! Het eten viel een beetje tegen. Een maaltijdsoep met chorizo en witte bonen. Niet zo mijn favoriet. Ook zat er nog eens niet te veel vlees in want, vertelde ze; als er te veel vlees in zou zitten zouden we teveel proteïnen binnenkrijgen en niet kunnen slapen. 

Rare lui die Spanjolen.