Het zou vandaag niet ver lopen zijn en alleen berg-af of op z'n minst een vlakke weg. Niets van dat alles. De eerste km ging het strak naar beneden toe en daarna 5 km omhoog. Natuurlijk waren we verkeerd gelopen maar achteraf scheelde het wel een grote bult extra. Het waren allemaal van die smalle boeren paadjes, geitenpaadjes langs de berg omhoog. Veel over erven van boeren waar van die grote honden liepen en waar we door hekken bij hun over het land moesten lopen. Gelukkig waren de honden nog te slaperig want ze reageerden bijna niet. Deze honden zie je ook in de weiden waar vee loopt. Ze leggen er dan zo'n groot kalf bij om de kudde te bewaken en beschermen tegen wild wat hier rondloopt. Beer, wolf. We hadden dus gedacht dat het vlak was maar dat was dus niet zo. Zware dag maar wel mooi! Prachtige omgevingen en ook hier natuurlijk weer mooie vergezichten, zelfs hier nu we niet meer bovenop de berg liepen. En mooi groen in de ze tijd van het jaar. Eindelijk aangekomen in Herias moesten we naar de albergue die natuurlijk 1 1/2 km buiten het dorpje lag. Je raadt het al, bergop, erg bergop! Hijgend en met doorweekt t-shirt uiteindelijk aangekomen bij de Santuario de Bandueños in Herias. Een kerk met een klein gebouwtje er tegenover (lees bungalowtje) met 8 slaapplaatsen voor pelgrims. Natuurlijk nog gesloten, ondanks dat we aangekondigd waren. Sandra de hospitalera gebeld die al gauw de berg op kwam om de deur te openen. Een prachtig gebouwtje met 8 slaapplaatsen, douches, toiletten, terrasje achter, keukentje, kortom prachtig. Geen spijt dat we hierheen zijn gegaan. Zij zou vanavond voor ons koken. Patrick de Ier zou ook nog komen en er dook ook nog een Amerikaan op die ook hier bleef slapen. Gezellige boel wel en alles donativo. Geef wat je het waard vindt! Het eten viel een beetje tegen. Een maaltijdsoep met chorizo en witte bonen. Niet zo mijn favoriet. Ook zat er nog eens niet te veel vlees in want, vertelde ze; als er te veel vlees in zou zitten zouden we teveel proteïnen binnenkrijgen en niet kunnen slapen.
Rare lui die Spanjolen.
