Vandaag de grote dag - over de grote berg - 1572 meter hoog. Gelijk na het ontbijt een hoge bult op en daarna bleef het maar stijgen tot die 1572 meter. Prachtige omgevingen met hele mooie vergezichten. Het kostte wat zweetdruppels en er waren stijgingen bij waar ik echt om de 50 meter stil moest staan om uit te rusten maar het uiteindelijke resultaat was prachtig! In tegenstelling tot verleden jaar lag er nu geen sneeuw op de top en volgende week wordt het hier naar verwachting rond de 25 graden. Moet er niet aan denken met die temperatuur hier omhoog te klimmen, dan maar koud! Het lopen zonder de Garmin gaat prima. Alles is goed aangegeven en nergens verkeerd gelopen.
Aangekomen bij het restaurant op de grens van Asturia en Castilië en Leon waar ik wilde eten, bleek dit te zijn gesloten. Binnen was helemaal leeggeruimd en het zag er niet naar uit dat het weer zou openen. Er tegenover was een kleine kerk die omgebouwd was als restaurant en zag er nog wel prima uit maar bleek dinsdags gesloten te zijn. Vandaag dus :( Plan B, stokbrood en blikje tonijn uit de tas en lunchen maar!
Het is maar goed dat ik hier verleden jaar ook heb gelopen en de weg nog een beetje wist want er waren een paar anderen die verloren langs de verharde weg naar het pad liepen te zoeken wat slingerend tussen struiken om een bergje liep. Als je niet wist waar het was zou je het bijna niet vinden. In een kleine optocht, ik voorop, verder het pad afgelopen in de richting van de albergue waar Marisa ons verwelkomde. Ze kende mij nog van verleden jaar en vroeg waar m'n zoon was :-) Overigens kookt Marisa hier niet meer wat ze verleden jaar nog wel deed. Er is een cafe in de hoofdstraat, 5 min verderop, wat ook maaltijden aanbiedt. Zij hebben aangevochten dat Marisa voor de wandelaars kookt wat hun klandizie kost en nu mag zij niet meer koken. Jammer want dat kon ze wel heel goed!
